Η Ελλάδα κατέχει την 6η χειρότερη θέση ανάμεσα σε 30 ευρωπαϊκά κράτη όσον αφορά τις συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών.
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 6η χειρότερη θέση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μετά τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Λετονία, την Ουγγαρία και τη Λιθουανία ενώ στην καλύτερη θέση βρίσκεται η Ελβετία.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία λαμβάνουν υπόψη τα εισοδήματα του 2011, το 76,3% του φτωχού πληθυσμού και το 30,8% του μη φτωχού πληθυσμού δηλώνουν οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσουν έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες, ύψους ακόμη και περίπου 540 ευρώ, τη στιγμή που καταγράφεται συνεχής αύξηση του ποσοστού των ελληνικών νοικοκυριών που αδυνατούν να ικανοποιήσουν βασικές ανάγκες τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 50,3% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, τη στιγμή που το 26,7% του ελληνικού πληθυσμού δηλώνει πως αδυνατεί οικονομικά να έχει ικανοποιητική θέρμανση (έναντι 16,4% που ήταν το 2008).
Την ίδια στιγμή, το 35,7% του μη φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι επιβαρύνεται πάρα πολύ από τις συνολικές δαπάνες στέγασης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τον φτωχό πληθυσμό εκτιμάται σε 62,6%.
Επιπλέον, το 40,3% του πληθυσμού που έχει λάβει καταναλωτικό δάνειο για αγορά αγαθών και υπηρεσιών, δηλώνει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ στην αποπληρωμή αυτού ή των δόσεων του ενώ το 51,1% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει δυσκολία στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών εγκαίρως, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κ.λπ.
Το 55,5% του φτωχού πληθυσμού αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του.
Το ελάχιστο μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται, κατά δήλωσή τους, σε 1.940 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.677 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 2.014 ευρώ.
Το 21% του φτωχού πληθυσμού, το 9,8% του μη φτωχού πληθυσμού και το 12,3% του συνολικού πληθυσμού δεν διαθέτουν ένα τουλάχιστον ΙΧ επιβατηγό αυτοκίνητο, ενώ το 16% των φτωχών νοικοκυριών, το 7,5% των μη φτωχών και το 9,4% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διαθέτουν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή λόγω οικονομικής αδυναμίας.
Σημειώνεται ότι ως φτωχός πληθυσμός ορίζεται εκείνος που έχει εισόδημα μικρότερο ή ίσο από το όριο της φτώχειας.
Σύμφωνα με τη Eurostat, άτομα κοντά στο όριο της φτώχειας θεωρούνται εκείνα που ζουν σε νοικοκυριά με διαθέσιμο εισόδημα κάτω του 60% του εθνικού μέσου διαθέσιμου εισοδήματος (μετά τις μεταβιβάσεις των κοινωνικών επιδομάτων).
