Θα πρέπει να γίνει, όσο είναι καιρός, μια πολύ μεγάλη συζήτηση για πολλά και σοβαρά ζητήματα:
● Για το είδος της εξόδου από το τρέχον μνημόνιο.
● Για το είδος και το μέγεθος των δεσμεύσεων που μπορεί η χώρα να αναλάβει για τα επόμενα χρόνια.
● Για το δέον γενέσθαι στην οικονομία και στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων.
● Για τις κρίσιμες αποφάσεις στο θέμα της ΠΓΔΜ – ποια «λύση» προκρίνει η κάθε πολιτική δύναμη και όχι απλώς ποιοι θα την ψηφίσουν.
● Για τη στρατηγική έναντι της Τουρκίας, η οποία δείχνει από τη μια πελαγωμένη στο πλήθος των δικών της προβλημάτων και από την άλλη αποφασισμένη να μας σύρει στα αδιέξοδά της.
Το σκληρό μάθημα της εποχής του ευρώ, της χρεοκοπίας και των μνημονίων λέει ότι τα πεπραγμένα κάθε κυβερνήτη καθορίζουν τη μοίρα και του επόμενου – άρα δεν υπάρχει σφουγγάρι που να σβήνει τις επιλογές του ενός ή του άλλου.
Λέει ακόμη ότι κανείς δεν μπορεί να παριστάνει το… παπί φορτώνοντας τα λάθη και τις ανεπάρκειές του στους προηγούμενους.
Δικαίωμά τους να μην θέλουν να ανταλλάξουν ούτε καλημέρα. Τουλάχιστον ας πλακωθούν για τα ουσιώδη – τα υπόλοιπα τα βλέπει ο κόσμος και γελάει…
topontiki.gr