Την περίοδο 2008-2010 ήταν η χρυσή εποχή για τα στεγαστικά σε ελβετικό φράγκο. Η ισοτιμία ήταν ευνοϊκή για το ευρώ και τα επιτόκια ιδιαίτερα χαμηλά.
Δηλαδή αν ένα στεγαστικό σε ευρώ τιμολογείτο στο 4%, το αντίστοιχο του σε ελβετικό φράγκο είχε επιτόκιο 2%.
Για παράδειγμα ένα δάνειο ύψους 500.000 ελβετικών φράγκων το 2009 με την ισοτιμία ευρώ/ελβετικό στο 1,48 ήταν 338.000 ευρώ. Σήμερα το ίδιο δάνειο αν και πληρώνεται επί 5 χρόνια είναι 750.000 ελβετικά, διότι στο μεταξύ η ισοτιμία διαμορφώθηκε και κάτω από το 1,15, μπήκε πλαφόν στο 1,20 και «παίζει» αρκετούς μήνες τώρα σε αυτά τα επίπεδα. Με λίγα λόγια, αν υπολογίσουμε και τα χρήματα που έχουν ήδη πληρωθεί το δάνειο σχεδόν τριπλασιάστηκε.
Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει με τον πλέον ανάγλυφο -και τραγικό για όσους έπεσαν στην παγίδα- τρόπο πώς οι απλοί καταναλωτές μπορούν να χάσουν περιουσίες από οικονομικές αποφάσεις που βασίζονται σε σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα αλλά και εξαιτίας άγνοιας ή πλημμελούς ενημέρωσης.
Εν προκειμένω, ένα δάνειο σε ξένο νόμισμα συνδυάζει δύο μεταβλητές: Την ισοτιμία του νομίσματος και το επιτόκιο. Το χαμηλό επιτόκιο ήταν το δέλεαρ αρχικά, αλλά μόλις άρχισε η ανατίμηση του νομίσματος, το κεφάλαιο και το μηνιαίο ποσό έγιναν ακριβότερα.
πηγη: money-money.gr