Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πωλ Τόμσεν, πέρα σπό την επιμονή του ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών ξεπερνούν τα 9 δισεκατομμύρια, σε όλες τις επαφές που είχε με το οικονομικό επιτελείο και την Τράπεζα της Ελλάδος ήταν ιδιαίτερα αρνητικός σχετικά με το μέλλον των ελληνικών τραπεζών. Θα έλεγε κανείς, στα όρια του “καταστροφικού”. Ουκ ολίγοι και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί του.
Ο Γιάννης Κωστόπουλος (σ.σ. η Alpha μέσω του κ.Μασουράκη και των πετυχημένων, πλήρως επιβεβαιωμένων, αναλύσεών του έχει μπει για τα καλά εδώ και μήνες στο “μάτι” της τρόικας) και ο Μιχάλης Σάλλας, με τις αποφάσεις τους για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών με χρήματα του διεθνούς επενδυτικού κεφαλαίου, απέδειξαν έμπρακτα στον κ.Τόμσεν, πρώτον ότι …δε σκαμπάζει από την τραπεζική και δεύτερο και σημαντικότερο, ότι οι ελληνικές τράοεζες έχουν μέλλον, στο οποίο και “ποντάρουν” επενδυτικά οι ξένοι, γράφοντας εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις εκτός λογικής απόψεις του κ.Τόμσεν.
Ο κ.Τόμσεν, μπορεί να είναι – και είναι – ένας επιτυχημένος ανώτατος υπάλληλος του ΔΝΤ, αλλά δεν είναι τραπεζίτης.
Σημείωση: Αντίστοιχη απάντηση θα έπαιρνε ο κ.Τόμσεν και από τον κ.Χ.Μεγάλου της Eurobank, αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα είχε επιτρέψει να έλθουν στη χώρα τα 2,5 δισεκατομμύρια των ξένων που ήταν έτοιμα να επενδυθούν για την ανακεφαλαιοποίησή της.
bankwars