Θα ήθελα να συνεχίσω λίγο την κουβέντα, σχετικά με το γιατί φταίει η αριστερά για τα πάντα που έχουν διαδραματιστεί στην Ελλάδα από την μεταπολίτευση και μετά.
Ένα πράγμα που δεν έχω καταλάβει τόσα χρόνια, είναι το τι εστί αριστερός, δεξιός και όλα τα ενδιάμεσα, καθώς και οι άκρες. Για μένα, όλα αυτά εδώ και πολύ καιρό δεν έχουν κανένα νόημα.
Ενδεικτικό των διαφορετικών απόψεων που υπάρχουν είναι το γεγονός ότι έχω ρωτήσει πάρα πολύ κόσμο τι είναι αριστερός και έχω πάρει 100 διαφορετικές απαντήσεις. Επίσης το ίδιο ισχύει και για το τι είναι δεξιός και σοσιαλιστής κτλ.
Και όχι μόνο υπάρχουν πολλές απόψεις πάνω στο θέμα, υπάρχουν και πάρα πολλά κόμματα που εκπροσωπούν αυτές τις διαφορετικές απόψεις. Το ελληνικό πολιτικό φάσμα έχει άπειρα κόμματα που δηλώνουν είτε δεξιά είτε αριστερά και από το ένα άκρο στο άλλο.
Άρα το τι είναι δεξιός και αριστερός, αφενός έχει σχέση με τα προσωπικά πιστεύω του καθενός και αφετέρου, δεν υπάρχει fix ορισμός.
Ένας άλλος τρόπος να δούμε τα πράγματα, είναι σε σχέση με δυο άξονες: τις οικονομικές ελευθερίες καθώς και τον άξονα των ατομικών δικαιωμάτων.
Όταν κάποιος δει το που ανήκει ιδεολογικά ως προς αυτές τις δυο παραμέτρους, τότε νομίζω ότι το δεξιός και το αριστερός δεν έχει και πολύ νόημα.
Ένα καλό video σχετικά με αυτό το θέμα φτιάχτηκε πριν μερικά χρόνια από την Φιλελεύθερη Συμμαχία (του οποίου ήμουν μέλος μέχρι και τις πρόσφατες εκλογές) με το όνομα, “Ούτε Αριστερά, Ούτε Δεξιά. ΕΠΑΝΩ”.
Αν για παράδειγμα δούμε τα διάφορα κόμματα στην Ελλάδα μέσα από αυτό το πρίσμα, τότε το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ ταυτίζονται.
Επίσης, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα, για το οποίο εγώ, καθώς και πολλοί άλλοι έχουμε παρεξηγηθεί.
Με τον δικό μου ορισμό (διότι όπως είπαμε όλοι έχουν διαφορετικές απόψεις), όταν κάποιος δεν πιστεύει στις οικονομικές ελευθερίες και στα ατομικά δικαιώματα, τότε αριστερίζει. Το κατά πόσο αριστερίζει, εξαρτάται από το πόσο λιγότερο πιστεύει σε αυτές τις δυο αξίες. Για παράδειγμα, το ΚΚΕ πρόσφατα έδωσε εντολή στους ψηφοφόρους του να μένουν μακριά από το twitter, διότι είναι ένα καπιταλιστικό εργαλείο του διαβόλου.
Αν όμως το καλοσκεφτεί κανείς, κάποιος που δεν πιστεύει στα ατομικά δικαιώματα και στις οικονομικές ελευθερίες, δεν είναι άλλο από κρατιστής. Κάποιος δηλαδή που, πιστεύει περισσότερο στο συγκεντρωτικό κράτος, στην μεγάλη εξάρτηση του ΑΕΠ από την κεντρική εξουσία, που θέλει το κράτος του Big Brother να παίρνει τις αποφάσεις για αυτόν και κάποιος που δεν πιστεύει στη διάκριση των εξουσιών.
Και κάποιος που δηλώνει όλα τα παραπάνω, εκτός από κρατιστής, είναι και αριστερός. Διότι οι περισσότεροι αριστεροί, άσχετα αν δεν δηλώνουν ότι είναι κρατιστές, πιστεύουν σε πολιτικές τέτοιες που χαρακτηρίζουν την πίστη τους στο μεγάλο κράτος. Οι αριστεροί δεν είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το κράτος θα πρέπει να έχει την πρωτοβουλία στα οικονομικά δρώμενα;
Σημειώστε παρακαλώ ότι, άλλο το τι λέμε και άλλο το τι κάνουμε. Άλλο είναι η ιδεολογική ταμπέλα και άλλο είναι το τι κάνουμε στην πράξη. Για μένα, αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι η πράξη και λιγότερο η ταμπέλα.
Όταν λοιπόν βάλουμε τις ταμπέλες στην άκρη, τότε θα δούμε ότι οι πολιτικές που έχουν ακολουθήσει η πλειοψηφία των ελληνικών κυβερνήσεων από την μεταπολίτευση και μετά (ίσως με εξαίρεση την κυβέρνηση Μητσοτάκη) μάλλον χαρακτηρίζονται αριστερές με βάση τις πράξεις τους.
Όταν κάποιο κόμμα ή κάποια κυβέρνηση λέει μεν το ένα (κάτι το δεξιό ας πούμε), αλλά ουσιαστικά ακολουθεί μια αριστερή πολιτική, τότε τι είναι; Δίνουμε προτεραιότητα στις ταμπέλες ή στις πράξεις;
Με λίγα λόγια, ακόμα και αυτοί που επικαλούνται στην Ελλάδα ότι είναι δεξιοί, ουσιαστικά είναι αριστεροί, με βάση το τι κάνουν στην πράξη.
Για αυτό το λόγο λοιπόν, εγώ και πάρα πολλοί, λέμε ότι κουμάντο στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδος κάνει η αριστερά και οι αριστερές πολιτικές, άσχετα αν θεωρητικά οι κυβερνήσεις που έπαιρναν τις αποφάσεις ήταν “δεξιές” ή “σοσιαλιστικές”. Να μην κάνω καθόλου αναφορά στο ότι πάρα πολλοί από αυτούς που είναι σήμερα στην πολιτική έχουν ξεκινήσει την καριέρα τους από την ΚΝΕ.
Τώρα αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και φιλελευθεροποιήσει την ελληνική οικονομία, όπως πολλοί μου λένε, δεν το ξέρω, αλλά μέχρι εγώ να δω να απελευθερώνεται από τα ζυγά του κράτους αυτή η οικονομία, για μένα αριστερές πολιτικές θα εφαρμόζουμε και αριστερές κυβερνήσεις θα έχουμε.
Διότι όταν κανείς ζυγίσει τα πράγματα με βάση τις πράξεις, σχεδόν το 100% των αποφάσεων που έχουν πάρει οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 40 ετών στην Ελλάδα είναι αριστερές και τίποτα λιγότερο. Διότι είναι άλλο πράγμα η ταμπέλα και άλλο το τι κάνει κανείς στην πράξη.
Και με βάση αυτό το σκεπτικό λοιπόν, φταίει η αριστερά για τα πάντα.