>Η Ελλάδα κινδυνεύει να εθιστεί στις ευρωπαϊκές ενισχύσεις

>
Η λύση των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», δηλαδή της δημιουργίας μίας «ένωσης εμβασμάτων» στην Ευρώπη, όπου οι πλεονασματικές χώρες θα μεταφέρουν χρήματα προς τις ελλειμματικές για τη στήριξή τους, δεν πρόκειται να δουλέψει, προειδοποιεί μελέτη που συνέταξε μία ομάδα επτά κορυφαίων Ευρωπαίων οικονομολόγων.

Η λύση της ένωσης εμβασμάτων θεωρείται από πολλούς ως ο μοναδικός τρόπος για να λυθούν τα προβλήματα του ευρώ και να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους. Η ιδέα, που ουσιαστικά αντιγράφει το οικονομικό μοντέλο της ομοσπονδίας των ΗΠΑ, έχει σοβαρούς υποστηρικτές, όπως για παράδειγμα το Νομπελίστα οικονομολόγο Paul Krugman.

Όμως, όπως αποκαλύπτει η Wall Street Journal, μελέτη που πρόκειται να δημοσιευτεί την επόμενη εβδομάδα αποδεικνύει ότι η λύση αυτή δεν θα βοηθούσε πραγματικά την Ελλάδα ή την υπόλοιπη Ευρωζώνη.

Τη μελέτη συνέταξε το European Economic Advisory Group, που αποτελείται από επτά ακαδημαϊκούς από επτά διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων ο Hans-Werner Sinn, επικεφαλής του γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου Ifo και ο Ιταλός Giancarlo Corsetti, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ.

«Οι πολιτικοί δεν θα πρέπει να παραβλέψουν τον κίνδυνο να εθιστεί η Ελλάδα σε αυτά τα εμβάσματα, αφού και στο παρελθόν έδειξε να εθίζεται στις ροές κεφαλαίων (σ.σ. αναφέρονται στα κοινοτικά κονδύλια συνοχής)», επισημαίνει η μελέτη. Όπως εξηγείται, οι πολιτικοί όροι και περιορισμοί δεν θα είναι ποτέ τόσο αυστηροί όσοι είναι εκείνοι που επιβάλλονται αυτόματα από τις αγορές.

Μάλιστα, οι οικονομολόγοι παραθέτουν ως παράδειγμα της αποτυχίας του μοντέλου της ένωσης εμβασμάτων την περίπτωση της επανένωσης των Γερμανιών το 1990.

Έκτοτε, κρατικά κεφάλαια περίπου 1,2 τρισ. ευρώ έχουν διατεθεί στην Ανατολική Γερμανία, ποσό το οποίο αυξάνεται στα 1,5 τρισ. ευρώ εάν συνυπολογιστούν και τα όσα διατέθηκαν στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο. Έως και σήμερα, η «Δυτική» Γερμανία συνεισφέρει περίπου 60 δισ. ευρώ στην «Ανατολική».

Όμως, τα αποτελέσματα είναι κάθε άλλο παρά εντυπωσιακά. Ακόμα και το 2008, όταν η παγκόσμια οικονομία βρισκόταν σε μια καλή περίοδο ανάπτυξης, το ποσοστό της ανεργίας στην ανατολική Γερμανία δεν είχε πέσει κάτω από το 12%. Υπήρξε μαζική εσωτερική μετανάστευση, με τον πληθυσμό της περιοχής να συρρικνώνεται κατά 2,3 εκατ. άτομα, από 16 εκατ. που ήταν αρχικά. Περίπου το 60% της μετανάστευσης αυτής έγινε μετά το 1995.

Το κατά κεφαλήν εισόδημα στην ανατολική Γερμανία αντιστοιχεί στο 69% του αντίστοιχου της δυτικής (έναντι 60% το 1995). Πρακτικά, η ανατολική Γερμανία έχει καταδικαστεί στη μοίρα του ιταλικού Νότου (του αποκαλούμενου Mezzogiorno), όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα παραμένει εδώ και 50 χρόνια στο 60% της υπόλοιπης Ιταλίας.

Ουσιαστικά, το αποτέλεσμα είναι ηπεριοχή να μαστίζεται από χρόνια μαζική ανεργία και υπο-ανάπτυξη, κατάσταση που ευνοεί τις μεταφορές χρημάτων από τον πλουσιότερο ιταλικό Βορρά. Πρόκειται ουσιαστικά για «μία εναλλακτική πηγή εισοδήματος για το Νότο, στην οποία συνήθισαν το πολιτικό σύστημα και η οικονομία, διαιωνίζοντας την κατάσταση ακόμα περισσότερο», διαπιστώνει η μελέτη.