Κώστας Στούπας: Επιταχύνονται τα φαινόμενα διάλυσης…

1) Επιταχύνονται τα φαινόμενα διάλυσης…
Τα συνδικάτα των ναυτικών αποφάσισαν αιφνιδιαστικά να δέσουν τα πλοία τη Μεγάλη Τετάρτη. Πόσες μετακινήσεις για τις γιορτές του Πάσχα θα ακυρωθούν;…

Την απώλεια πόσων θέσεων εργασίας σημαίνει η πράξη αυτή;

Πόσα έσοδα θα χάσει το δημόσιο από τον τζίρο των ορφανών εορτών και το χαμένο εισόδημα των ανέργων στη συνέχεια;

Απεργία ανακοίνωσαν και οι ξεναγοί των Δωδεκανήσων την ώρα που ξεκινά η περίοδος επίσκεψης από κρουαζιερόπλοια.

Στη Χαλκιδική συνεχίζεται ο αγώνας εναντίον της εξόρυξης Χρυσού. Νέο μέτωπο άνοιξε στην Αμυγδαλέζα για την αποτροπή δημιουργίας στρατοπέδου κράτησης λαθρομεταναστών. Οι κινήσεις ματαίωσης οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας, εκτός του ανοίγματος υποκαταστημάτων τραπεζών και Mall  με καταστήματα που πουλάνε εισαγόμενα, συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στην Ελλάδα.

Όλα αυτά σημαίνουν με απλά λόγια, αύξηση της ανεργίας και μείωση των κρατικών εσόδων.

Το δημόσιο ελλείψει δανεικών,  έχει δυο επιλογές κάθε φορά που μειώνονται τα έσοδα: Ή να  περικόπτει δαπάνες που σημαίνει λιγότερα φάρμακα, σχολεία, αστυνομία, συντάξεις, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων…  ή να αυξάνει τους φόρους…

Η κοινωνία μας δεν πεινάει ακόμη παρά τα περί του αντιθέτου γραφόμενα στο διεθνή τύπο, παρά το γεγονός πως υπάρχουν άνθρωποι ή ομάδες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Η Ελλάδα όμως καταναλώνει το απόθεμα των καταθέσεων που είχε συσσωρεύσει και γι’ αυτό δεν έχει γίνει ακόμη Βουλγαρία ή Πολωνία μετά την χρεοκοπία.

Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν κρατούσε όρθιες τις τράπεζες η ΕΚΤ και τη χώρα η Ευρωζώνη.

Μοιραία όμως όσο η Ελλάδα δεν αντιστρέφει πορεία, οδηγείται προς δεινά που οι νεότεροι δεν έχουν γνωρίσει και οι παλιότεροι έχουν ξεχάσει.

Το παράδοξο της ιστορίας είναι πως όσοι υποστήριζαν το μοντέλο που «βουλγαροποίησε» την  Βουλγαρία τις τελευταίες δεκαετίες,  κατηγορούν όλους τους άλλους για την ευθύνη της ελληνικής «βουλγαροποίησης», ενώ συνεισφέρουν όσο μπορούν σε αυτή την κατεύθυνση κλείνοντας δρόμους, λιμάνια, εργοστάσια και ό,τι άλλο συνεχίζει να παράγει υπεραξία…

Όσο οι Έλληνες αμφισβητούν τη δυνατότητα σωτηρίας τους, είναι δύσκολο να εμπιστευτούν οι ξένοι να επενδύσουν στη  χώρα. Χωρίς κεφάλαια εγχώρια ή ξένα και κυρίως εισαγόμενο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό η Ελλάδα δεν θα συνεχίζει να «βουλγαροποιείται» απλά,  αλλά να «αφρικανοποιείται»…

Χρειάζεται μια καταλυτική εξέλιξη που θα αλλάξει το κλίμα στη χώρα και θα διαλύσει την πανσπερμία ανταγωνιστικών συμφερόντων συντεχνιακού και τοπικιστικού χαρακτήρα και θα δημιουργήσει ένα κυρίαρχο ρεύμα που θα επιβάλλει μέσω ενός κοινωνικού συμβολαίου ένα κοινά αποδεκτό  οικονομικό μοντέλο.

Όσο αυτό δεν επιτυγχάνεται, η κοινωνία μας θα συνεχίζει να τρώει από τα έτοιμα. Η ανεργία θα αυξάνεται και μαζί της οι κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές που αυτή δημιουργεί.

Υπό αυτό το πρίσμα το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών λίγο θα αλλάξει την κατάσταση, αφού η κοινωνία θα παραμείνει πεδίο κατακερματισμένων ανταγωνιστικών συμφερόντων μηδενικού αθροίσματος.

Στο παρελθόν όσες φορές οι κοινωνικές εντάσεις και το πεζοδρόμιο ξεπερνούσαν κάποιο οριακό σημείο και   προκαλούσαν χάος και παράλυση, προέκυπταν πολιτικές εκτροπές και ανωμαλίες που εξασφάλισαν την ηρεμία δια του «γύψου».

Η παρουσία της Ελλάδας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη καθιστούν αδύνατο αυτό το ενδεχόμενο, αλλά για πόσο μια κοινωνία θα αντέχει να παρατηρεί την αποσύνθεσή της;

2) Το επόμενο «κούρεμα»

Στην δίνη των τραπεζών συνεχίζει η ελληνική αγορά χωρίς να εμφανίζει σημεία ζωής. Το σκηνικό θυμίζει τις αρχές του περασμένου Γενάρη.

Η αγορά χρειάζεται μια είδηση «καταλύτη» που θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα.

Προς το παρόν στα διεθνή μέσα επιστρέφουν ειδήσεις και σχόλια που αφορούν στο επόμενο ελληνικό «κούρεμα» που είναι αυτό απέναντι στο ελληνικό χρέος που έχουν συγκεντρώσει οι θεσμικοί δανειστές μας.

Το ερώτημα δεν είναι αν θα συμβεί αυτό αλλά πότε… και με ποιο κόστος.

Το αν το επόμενο «κούρεμα» θα σημάνει την αποπομπή της χώρας από την Ευρωζώνη, θα εξαρτηθεί και απ’ το αν η χώρα μέχρι τότε και με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι σε θέση να δείξει μεταρρυθμίσεις ικανές να μετασχηματίσουν τον παρασιτισμό και την διαφθορά σε κάτι που θα μοιάζει περισσότερο ευρωπαϊκό.

Η Ελλάδα δεν έχει αλλάξει πολύ τις τελευταίες πολλές δεκαετίες. Τα φαινόμενα παρασιτισμού και διαφθοράς υπάρχουν καθ΄ όλη την περίοδο συνάθροισης του ελληνικού κράτους.

Και με το σχέδιο Μάρσαλ μετά τον πόλεμο και την αμερικανική επιτροπεία, τα ίδια με αυτά που συμβαίνουν σήμερα συνέβαιναν.

Παρ’ όλα αυτά το ελληνικό χρηματιστήριο από το 1950 μέχρι το 2000 μικρά διαλείμματα στασιμότητας και οπισθοχώρησης έδειξε.

3) Οικονομική γενοκτονία

Αγαπητέ κύριε Στούπα

Καλημέρα  και  πάλι
Αυτό μόνο θα πω
Σήμερα  γίνεται  στην  Ελλάδα  η  πρώτη  οικονομική  γενοκτονία  ενός λαού

Ευχαριστώ

Απάντηση: Η άποψή μου είναι πώς είναι οικονομική αυτοκτονία ενός λαού, που εθίστηκε σε μια ευημερία με δανεικά και  ήρθε η ώρα να κόψουν τα δανεικά.  Νομίζω η επόμενη επιστολή αναφέρει μερικά ακόμη επιχειρήματα…
4) Έλλειψη αυτοσεβασμού…
Καλημέρα Κώστα,
Βλέποντας όλα αυτά που βγαίνουν στη δημοσιότητα τον τελευταίο καιρό (σκάνδαλα ΙΚΑ, ψεύτικα επιδόματα τυφλών και αναπήρων, υπερ-τιμολογήσεις ταξιδιών συνδικαλιστών, κλπ.), ένα μόνο πράγμα μου έρχεται στο μυαλό.

Ότι μια από τις μεγαλύτερες αιτίες της χρεοκοπίας μας είναι η έλλειψη σεβασμού & αυτοσεβασμού.

Η χρεοκοπία της σύγχρονης Ελλάδας, πρωτίστως είναι ηθική και πνευματική, και μετά οικονομική. Η έλλειψη σεβασμού στην Ελλάδα είναι διάχυτη σε πάρα πολλές δραστηριότητες και στιγμές της καθημερινής μας ζωής και λειτουργίας:

* Στο δρόμο, όπου σε ένα φανάρι περιμένουν πολλά αυτοκίνητα και εμφανίζονται πάντα αρκετά άλλα να περνούν μπροστά στη σειρά για να φύγουν πρώτα μόλις το φανάρι γίνει πράσινο

* Στο ότι οι περισσότεροι που καπνίζουν στα αυτοκίνητα πετούν τα αποτσίγαρα στο δρόμο.
* Στο ότι βλέπεις να εκσφενδονίζονται από αυτοκίνητα διάφορα σκουπίδια στους δρόμους (χαρτομάντιλα, σακουλάκια από σνακς, κουτάκια αναψυκτικών, κλπ.).
* Στις θάλασσες & στις παραλίες, που είναι ό,τι ομορφότερο έχουμε σ’ αυτή τη χώρα, οι οποίες είναι γεμάτες σκουπίδια κάθε λογής.
* Στα δάση, που κάποιοι τα καίνε (είτε από συμφέρον είτε από αμέλεια), μη σκεπτόμενοι ότι η έλλειψη οξυγόνου & πρασίνου θα επηρεάσει μελλοντικά τη ζωή των παιδιών και των εγγονιών του.
* Στα μέσα μαζικής μεταφοράς, που νεαροί και νέοι δεν προσφέρουν τη θέση τους σε μια γριούλα, ένα γέρο ή μια έγκυο.
* Στο δρόμο, όπου παρκάρουν αυτοκίνητα σε ράμπες που είναι κατασκευασμένες για ανάπηρους ή για να περνούν καροτσάκια με μωράκια.
* Στους δρόμους & στις διαβάσεις, όπου σχεδόν κανείς δε σταματά όταν βλέπει να περνούν άνθρωποι (είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι επιταχύνουν κιόλας).
* Στις τράπεζες & στις δημόσιες υπηρεσίες, όπου σχεδόν κανείς δε δίνει τη θέση του για να εξυπηρετηθεί με προτεραιότητα μια έγκυος γυναίκα και μάλιστα δυσφορεί όταν κάποιος υπάλληλος τη φωνάξει να περάσει μπροστά.
* Στα γήπεδα, όπου κάποιοι σπάνε και καίνε καθίσματα, τα οποία τα πληρώνουν και οι ίδιοι, μέσω της αύξησης των φόρων, ή οι γονείς τους, μέσω της μείωσης των συντάξεών τους.
* Στις πορείες ‘διαμαρτυρίας’, όπου κάποιοι καίνε ολόκληρες πόλεις, τις οποίες πληρώνουν οι ίδιοι, οι γονείς τους, και μελλοντικά, τα παιδιά τους.
* Σε όλους αυτούς που δεν πληρώνουν φόρους γιατί είναι πιο ‘έξυπνοι’.
* Σε όλους αυτούς που καταχράστηκαν για χρόνια το δημόσιο χρήμα (δημόσιοι λειτουργοί, συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι λαμβάνοντες ψεύτικα επιδόματα, κλπ.), οι οποίοι δε σκέφτηκαν ποτέ ότι όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα κληθούν να τα πληρώσουν τα δικά τους παιδιά & τα δικά τους εγγόνια.
Όλα αυτά, και πολλά άλλα, δείχνουν την πλήρη έλλειψη σεβασμού που έχει ο σύγχρονος Νεοέλληνας για το συνάνθρωπό του.

Δείχνουν επίσης και την έλλειψη αυτοσεβασμού, το οποίο είναι ακόμα χειρότερο και οδηγεί στην πραγματική εξαθλίωση & βαρβαροποίηση.

Θα θλιβόταν πολύ ο Καβάφης αν ζούσε σήμερα και έβλεπε ποιοι είναι οι πραγματικοί ‘βάρβαροι’…

Εν κατακλείδει, οι περισσότεροι σήμερα στην Ελλάδα είναι εμπνευσμένοι από μια παλιά ταινία του James Bond: “Live & Let Die”, στα Ελληνικά ‘Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν’. Κι αυτό είναι πραγματικά που μας έχει οδηγήσει, και θα συνεχίσει να μας οδηγεί όσο δεν αλλάξει, σ’αυτό το τέλμα.

Χρόνια Πολλά, Καλές Γιορτές, Καλό Πάσχα, σε εσένα & την οικογένειά σου.

Μιλτιάδης Γιαννακούλιας
5) Πτώχευση τώρα…
Η Ελλάδα έχει γυρίσει στο 1980, αλλά ΛΕΙΠΕΙ ο κατά Μax Weber “χαρισματικός ηγέτης”, ο οποίος θα μανουβράρει σαν γιγάντιος μάγειρας με υπερφυσική κουτάλα τον χυλό των μαζών και θα δημιουργήσει την σαρωτική εκείνη πλειοψηφία που θα πετάξει στο καναβάτσο όμορους κομματικούς σχηματισμούς, θα τους απορροφήσει δια της προεκλογικής βίας και θα του χαρίσει αυτοδυναμία…