Η κρίση κρατικού χρέους που πυροδότησε το κραχ του 2008 έχει αναδείξει τις δομικές αδυναμίες του ευρώ. Δεν είναι μόνο οι αντιθέσεις της οικονομικής δυναμικής Βορρά – Νότου που εντείνουν το πρόβλημα, αλλά η αύξηση της εχθρότητας όλων εναντίον όλων στην κοινή γνώμη των κρατών της Ευρωζώνης.
Αυξάνονται οι ενδείξεις πως σύντομα η Ευρωζώνη θα κληθεί είτε να ενοποιηθεί πολιτικά, είτε να διαλυθεί. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο είναι χωρίς μεγάλο κόστος και απροσδιόριστες συνέπειες. Μην ξεχνάμε πως οι ΗΠΑ χρειάστηκαν ένα εμφύλιο για να συνυπάρξουν βόρειοι και νότιοι κάτω από την ίδια αρχή…
Δεν είναι μόνο η εκτόξευση της Χρυσής Αυγής εν μέσω σύγχυσης και κρίσης λόγω βίαιης προσαρμογής λόγω χρεοκοπίας στην Ελλάδα (Αλήθεια είναι βίαιη η προσαρμογή; Ο ορισμός έχει να κάνει με σημείο αναφοράς. Με βάση την προτεραία κατάσταση είναι βίαια. Με βάση μια ανεξέλεγκτη κατάρρευση;…). Γενικότερα στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να μαζεύονται “σύννεφα”. Όλοι πιστεύουν πως οι ευθύνες της κρίσης αφορούν μόνο τους άλλους. Αυτό είναι μια κακή αρχή…
Οι εκλογές φοβίζουν…
Οι αναλυτές υποστηρίζουν πως υπεύθυνη του κλίματος δεν είναι η νίκη των σοσιαλιστών, οι οποίοι μιλούν για αλλαγές στην ακολουθούμενη πολιτική της ευρωζώνης, οι σοσιαλιστές έχουν έρθουν πάλι στην εξουσία με σκληρότερες αντιπολιτευτικές ρητορικές ενίοτε. Θυμηθείτε την πρώτη φορά που κυβέρνησε ο Μιτεράν με την σύμπραξη του γαλλικού ΚΚ.
Είναι η άνοδος των ακροδεξιών του Εθνικού Μετώπου με την αντί-ευρώ ρητορική που προκαλεί «ρίγη» στις αγορές και πιθανόν και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ο πρώτος γύρος των γαλλικών εκλογών επιβεβαιώνει τις ανησυχίες που έχουν αρχίσει και αναπτύσσονται εδώ και αρκετό καιρό: Η κρίση ενδυναμώνει των ευρωσκεπτικισμό και τις αποσχιστικές τάσεις. Δεν είναι μόνο φαινόμενο της δοκιμαζόμενης Ελλάδας…
Το ευρώ δεν είναι μόνο ένα νόμισμα…
Οι διάφοροι κοσμοφοβικοί με αντανακλαστικά εθνοεξάρτησης διατηρούν στο μυαλό τους, όπως συμβαίνει συχνά με τους ανθρώπους, μόνο τις καλές στιγμές του πρόσφατου παρελθόντος και αντιδρούν στα νέα δεδομένα της ανάγκης εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας σε ένα υπερεθνικό καθεστώς συγκυριαρχίας…
Αδυνατούν να αντιληφθούν όπως ότι όποιος δεν συγκυριαρχεί, αναγκαστικά δορυφοροποιείται στα ισχυρά μεγέθη αναδεικνύονται γύρω του.
Η Ελλάδα έχει υπάρξει για περίπου 180 χρόνια χωρίς το ευρώ και μόνο 10 με το ευρώ. Σίγουρα μετά το αρχικό σοκ των δυο τριών χρόνων θα επανέλθει σε κάποια κατάσταση ισορροπίας…
Μεταβλητή γεωμετρία…
Αρκετοί άνθρωποι, από ιστορική άγνοια, διατηρούν τη ψευδαίσθηση πως η έννοια του εθνικού κράτους υπάρχει από τότε που υπάρχει ιστορία και σαν λογική συνέπεια θεωρούν πως θα συνεχίσει να υπάρχει και όσο υπάρχει ιστορία…
Τα έθνη κράτη όμως έχουν παρουσία μόνο 200-300 ετών και πριν από αυτά έχουν υπάρξει πολλά οικονομικά και πολιτικά σχήματα και ενώσεις.
Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν υπάρξει χωρίς ευρώ, με εθνικά νομίσματα και κατά το παρελθόν και με ευημερία και με ύφεση και με ειρήνη και με πόλεμο. Αρκετές από αυτές έχουν υπάρξει στο παρελθόν παγκοσμίου κλάσεως οικονομικές, στρατιωτικές και πολιτικές δυνάμεις. Γιατί να τρομάζει η επιστροφή στα παλιότερα δεδομένα ξανά;
Μάλλον γιατί έχει αλλάξει ο κόσμος άρδην από την τελευταία φορά που είμαστε μόνοι μας. Η Ευρώπη πλέον σαν σύνολο αποτελεί μια δημογραφικά γερασμένη και φθίνουσα περιοχή για τις επόμενες αρκετές δεκαετίες.
Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης η Ευρώπη καλείται να συνυπάρξει με μεγέθη όπως της Κίνας των 1,5 δισ. ψυχών, της Ινδίας του 1,2 δισ., της Βραζιλίας των 200 εκατ., της Ρωσίας των 150 εκατ. Το μεγαλύτερο εθνικό κράτος στην Ευρώπη είναι η Γερμανία με 82 εκατ. πληθυσμό.
Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης υπάρχουν πολυεθνικές που έχουν γιγαντωθεί τόσο, που η ισχύς τους ισοδυναμεί με αυτή μεγάλων κρατών και γι’ αυτό είναι δύσκολο να τους αντισταθούν μικρότερα κράτη, ενίοτε και μεγάλα…
Πόσο εύκολο π.χ. είναι να εφαρμόζουν αυστηρή αντιμονοπωλιακή νομοθεσία εναντίον γιγάντων όπως η Microsoft ή η Google κλπ χώρες όπως η Κύπρος, η Ελλάδα ή ακόμη και η Γερμανία; Σίγουρα είναι ευκολότερο για μια Ευρωπαϊκή Ένωση με ενιαία φωνή και στάση…
Η συνέχιση της ενδυνάμωσης των πολυεθνικών χωρίς την παράλληλη και ανάλογη ενίσχυση των δομών κυριαρχίας των κοινωνιών, είναι πιθανό να οδηγήσει σε ένα μοντέλο μεταβιομηχανικής φεουδαρχίας… όπου οι εταιρείες θα αποκτήσουν εκτός της οικονομικής και την πολιτική και στρατιωτική ισχύ που χρειάζονται…
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με της διεύρυνση των ορίων και της ισχύος των εθνικών κρατών σε πολυεθνικές ενώσεις με εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια συγκυριαρχίας ή με το παλιό κλασικό αυτοκρατορικό τρόπο: με επεκτατικούς πολέμους.
Η Ε.Ε. αποτελεί το πιο επιτυχημένο μοντέλο δημοκρατικής αύξησης της ισχύος της κοινωνίας των πολιτών, απέναντι στην τυφλή αναζήτηση της οικονομικής και πολιτικής ισχύος των αγορών στην φάση της παγκοσμιοποίησης.
Υπάρχουν εξελίξεις και η κατάσταση γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη. Πολλά σενάρια είναι ανοιχτά και άλλα μόλις ανοίγουν… Νομίζω, πως για εμάς αυτό που προέχει είναι να δημιουργήσουμε γρήγορα συνθήκες δημιουργίας παραγωγικού ιστού που θα εξασφαλίζουν βιοτικό επίπεδο όσο γίνεται εγγύτερα των ανεπτυγμένων οικονομιών.
Μια νέα παράμετρος είναι η φυγή από τις μετοχές των εταιρειών που εικάζεται πως θα αντιμετωπίσουν προβλήματα αναχρηματοδότησης του βραχυπρόθεσμου δανεισμού.
Η χώρα βρίσκεται χωρίς πολιτική ηγεσία η οποία έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα εν μέσω θύελλας και η αγορά το αντιλαμβάνεται αυτό.
Είναι σαν τα τιμόνια των κομμάτων να βρίσκονται στα χέρια των παιδιών που κουβαλάνε τους καφέδες. Για τέτοια ικανότητα ανάλυσης, πρόβλεψης και σθένος να αναλάβουν την ευθύνη να πάνε κόντρα στο ρεύμα μιλάμε…
Ο Τσίπρας λέει ότι μόλις βγει, θα διώξει τούς Τροϊκανούς βγάζοντας τους εισητήριο επιστροφής θα καταγγείλει τα πάντα και θα πάει στην Ε.Ε να διαπραγματευτεί με τον Λαφαζάνη σαν ίσος προς ίσον.
Ούτε ο Ολάντ δεν λέει τέτοια πράγματα σε μία Γαλλία με 60.000.000. Είναι για τα σίδερα το παιδί μαζί με τον σύντροφό του τον Καμμένο!!! Θα διαπραγματευτεί σαν ίσος προς ίσον!!
Σαν να λέμε: Πόσες πατάτες Νευροκοπίου θέλεις για να μού δώσεις μία MERCEDES;
Ο Καθημερινός Αναγνώστης
Κε Στούπα καλημέρα σας,
Εκτιμώ τον λόγο σας και σας παρακολουθώ τακτικά.
Θα ήθελα την άποψη σας σε σχέση με το αν σήμερα είναι ευκαιρία η όχι το να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα.
Γιατί τώρα; Μικρότερο κόστος παραγωγής, εργασίας, real estate, διαφήμισης…και θεωρητικά αλλαγή του μοντέλου της οικονομίας και διευκόλυνση του επιχειρείν…
Αν κάποιος θέλει να δημιουργήσει κάτι από την αρχή, ίσως τώρα είναι μοναδική ευκαιρία, αφού και οι καταναλωτές επίσης αλλάζουν και είναι έτοιμοι να δοκιμάσουν νέες και Ελληνικές προτάσεις…(σε σχέση μα τα εισαγόμενα).
Με αγορά στόχο καταρχήν την Ελλάδα αλλά φυσικά και με ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό.
Θα εκτιμούσα πραγματικά την άποψη σας.
Με εκτίμηση,
Νικήτας Ασ.
Στην Ελλάδα υπάρχει στροφή στα εγχώρια αλλά και μείωση του εισοδήματος. Οι ξένες αγορές είναι μιαν λύση, αρκεί να μην υπάρξει και εκεί αναταραχή.
Η απόδοση είναι πάντα συνυφασμένη με το ρίσκο…
Πηγή:www.capital.gr