1) Οι εκλογές απειλούν χρηματιστήριο και καταθέσεις…
Η κεφαλαιοποίηση όλων των τραπεζών φτάνει στα περίπου 3,5 δισ. ευρώ. Οι τράπεζες για να λειτουργήσουν ομαλά χρειάζεται να ανακεφαλαιοποιηθούν με 40-50 δισ. ευρώ.
Αν μια εταιρεία έχει κεφαλαιοποίηση 3,5 δισ. ευρώ και χρειαστεί να κάνει αύξηση κεφαλαίου κατά 50 δισ. ευρώ, οι παλιοί μέτοχοι θα πρέπει να μείνουν συνολικά με το 6-7% της νέας τράπεζας…
Η ανακεφαλαιοποίηση θα γίνει με κεφάλαια που δανείστηκε το ελληνικό δημόσιο από την τρόικα και θα αποπληρώσουμε τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Οι βασικοί μέτοχοι θα πρέπει να συμμετάσχουν στην αύξηση με 10% για να κρατήσουν τη διοίκηση των ομίλων, με την ανοχή και έγκριση του ΤΧΣ. Δηλαδή οι παλιοί μέτοχοι θα πρέπει να καταβάλουν περί τα 5 δισ. ευρώ.
Ακόμη και στην περίπτωση που το κράτος δεν βγάλει ούτε ένα ευρώ κέρδος από τα 50 δισ. με τα οποία θα ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες δανείζοντάς τες, σε τρία χρόνια κάποιοι θα πρέπει να επενδύσουν 50 δισ. ευρώ για να αποκτήσουν τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών.
Για να ρισκάρει κάποιος να επενδύσει 50 δισ. ευρώ θα πρέπει να προσδοκά σε μερικά χρόνια να πάρει τουλάχιστον το κεφάλαιο πίσω…
Οι ελληνικές τράπεζες που τώρα όλες μαζί αξίζουν κάτω από 3,5 δισ. ευρώ, το 2008 στην κορυφή της πιο κερδοφόρας δεκαετίας, άθροιζαν μια κεφαλαιοποίηση της τάξης των 60 δισ. ευρώ.
Ποιος θα πληρώσει σε τρία χρόνια 50 δισ. ευρώ για να αποκτήσει τράπεζες που θα αξίζουν κατά πάσα πιθανότητα λιγότερα και δύσκολα θα αυξήσουν την αξία τους;
Αυτές είναι μερικές από τις «ασκήσεις» που κάνει η αγορά και πιέζει τις μετοχές…
Κρατικοποίηση;
Ο φθηνός λαϊκισμός μιλάει για κρατικοποιήσεις των τραπεζών, σαν να πρόκειται για την λύση για πάσα νόσο και πάσα… «πενία».
Κρατικοποίηση χωρίς ανακεφαλαιοποίηση σημαίνει κρατικοποίηση των «κουφαριών», αφού δεν θα έχουν τίποτα στο ταμείο για να στηρίξουν την πραγματική οικονομία.
Αν μάλιστα τους κλείσει η ΕΚΤ την στρόφιγγα, δεν θα έχουν να πληρώσουν ούτε τους μισθούς. Οι καταθέσεις που έφυγαν ούτως ή άλλως θα αργήσουν να επιστρέψουν, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν το προεκλογικό κλίμα θα επιταχύνει την έξοδο και των υπολοίπων καταθέσεων.
Η πιθανότητα να μη σχηματίσουν ισχυρή πλειοψηφία οι πολιτικές δυνάμεις που υπέγραψαν την δανειακή σύμβαση και το δεύτερο μνημόνιο θα επιταχύνει την έξοδο κεφαλαίων καθώς θα εντείνει την εικόνα της ακυβερνησίας.
Χωρίς μνημόνιο και ανακεφαλαιοποιήσεις οι τράπεζες θα είναι άδειες από κεφάλαια και το αν θα τις ελέγχει το κράτος ή οι βασικοί μέτοχοι μικρή σημασία έχει για τους καταθέτες και την πραγματική οικονομία.
Μοιραία, σε μια τέτοια περίπτωση, η επιλογή της κοπής νομίσματος για να γεμίσουν τα ταμεία των τραπεζών και να διευκολυνθούν οι συναλλαγές θα μοιάζει από κάποιο σημείο και μετά μονόδρομος. Η αξία που θα έχει αυτό το νόμισμα με βάση την αρνητική εικόνα της χώρας, που θα γίνει ακόμη αρνητικότερη αν κυβερνάται από κάποιον εγχώριο Τσάβες χωρίς πετρελαιοπηγές, είναι άλλο θέμα…
Υπάρχουν χώρες που εισπράττεις το μισθό σου σε χαρτονομίσματα που χρειάζονται όλες τις τσέπες για να χωρέσουν και η ανταλλακτική αξία είναι της τάξης των 10-20 ευρώ.
Η “επανάσταση” ξεκινάει από τις τράπεζες…
Όποιο σενάριο και να επικρατήσει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ο ρόλος του ΤΧΣ θα είναι κομβικός την επόμενη μέρα.
Μοιραία οι διοικήσεις θα πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Επειδή οι τράπεζες εξασκούν ένα κομβικό ρόλο στην οικονομική και πολιτική ζωή, αυτό σηματοδοτεί σημαντικές ανατροπές.
Με ποια κριτήρια θα δανείζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις την επομένη και τι επιπτώσεις θα έχει η απάλειψη των συγγενικών και προσωπικών κριτηρίων στη «γεωγραφία» της επιχειρηματικής κοινότητας την επομένη.
Αν του ΤΧΣ προΐσταται κάποιος τροϊκανός που θα προΐσταται, θα μπορούν οι τράπεζες να εγκρίνουν δάνεια σε κόμματα ή επιχειρήσεις τύπου με όχι αυστηρά οικονομικοτεχνικά κριτήρια;
Ένα σημαντικό μέρος του κυκλώματος της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που διαμορφώνει τις εξελίξεις στην χώρα τις τελευταίες δεκαετίες το έχει πετύχει ασκώντας τις κατάλληλες πιέσεις και έχοντας τις κατάλληλες επαφές στον τύπο και το τραπεζικό σύστημα.
Τώρα το σκηνικό αυτό τείνει να ανατραπεί. Οι εξελίξεις αυτές ερμηνεύουν τον «πατριωτισμό» και το αντιμνημονιακό μένος κάποιων κέντρων εξουσίας…
2) Το μεγαλύτερο ράλι;…
Η αγορά παραμένει στο λυκόφως των πολιτικών εξελίξεων ενώ από διαγραμματική σκοπιά προσεγγίζει το σημείο που μπορεί να δώσει μια νέα αντίδραση.
Το ελληνικό χρηματιστήριο όμως είναι δύσκολο να το δει κάποιος με ορίζοντα το επόμενο καλοκαίρι. Με ορίζοντα την επόμενη πενταετία όμως έχει περισσότερες πιθανότητες υπεραπόδοσης όχι σε σχέση με τις διεθνείς αγορές αλλά και με όλες τις εναλλακτικές επενδύσεις.
Το σκηνικό αυτό θα μπορούσε να το αναβάλει καθυστερώντας το μια νέα διεθνής χρηματιστηριακή κρίση. Όσο την περιμένουν όλοι όμως τόσο πιο απίθανη θα είναι.
Η άποψη της στήλης παραμένει πως τα χαμηλά του πτωτικού κύκλου που ξεκίνησε το 2000 τα είδαμε το 2009 και πως ακόμη ο μακροπρόθεσμος αυτός διορθωτικός κύκλος μοιάζει με αυτόν της δεκαετίας του ’70 και όχι με εκείνον της δεκαετίας του ’30… Βλέπε: Το τέλος της πτώσης σε εξέλιξη…
3) Εκλογικοί μύθοι…
Είναι ευνόητο ότι κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών. Αυτό όμως που μπορούμε να ξέρουμε είναι πώς λειτουργεί ο εκλογικός νόμος και πώς μπορούν να κατανεμηθούν οι έδρες σε διάφορα σενάρια. Πριν όμως εξετάσουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις, αξίζει να διαλύσουμε ορισμένους μύθους που κυκλοφορούν.
Βλέπε: Εκλογικοί μύθοι…