Τις τελευταίες εβδομάδες, η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στη δίνη της πολιτικής αστάθειας και της αβεβαιότητας, όσον αφορά το ευρωπαϊκό της μέλλον.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου προφανώς αποτύπωσε την οργή των πολιτών, απέναντι σε ένα μείγμα πολιτικής που οδήγησε το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην ανεργία, στην ανέχεια, στην απελπισία.
Αποτύπωσε όμως και την εντολή του εκλογικού σώματος για παραμονή στο ευρώ , αλλά και για συνεργασίες προκειμένου να υπάρξει υπεύθυνη και αποτελεσματική διαχείριση και αντιμετώπιση της σοβαρότερης κρίσης της μεταπολεμικής ιστορίας της Ελλάδας.
Η εντολή του εκλογικού σώματος σε καμία περίπτωση δεν ήταν η ακυβερνησία. Το αντίθετο μάλιστα. Ως εκπρόσωπος του επιχειρηματικού κόσμου , από την θέση του προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας, ανέδειξα την ανάγκη να αποφευχθεί η ακυβερνησία. Απηύθυνα έκκληση στους πολιτικούς αρχηγούς να δείξουν σύνεση και να συνεργαστούν για το συμφέρον της πατρίδας. Ανέλαβα πρωτοβουλία μαζί με άλλους επιχειρηματικούς και επαγγελματικούς φορείς, ζητώντας το σχηματισμό κυβέρνησης, με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και τη διασφάλιση της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ.
Δυστυχώς, για άλλη μια φορά επικράτησαν η αδιαλλαξία και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες, κυρίως από τα κόμματα της αριστεράς, αλλά και από κάποια νεόκοπα κόμματα που είδαν ως ευκαιρία την ομιχλώδη αυτή κατάσταση, για να αυξήσουν έστω και συγκυριακά τις δυνάμεις τους. Για άλλη μια φορά είδαμε κόμματα και πολιτικούς αρχηγούς να διαμορφώνουν τη στάση τους με βάση ψηφοθηρικές λογικές και δημοσκοπήσεις της στιγμής. Είδαμε κόμματα να διαχειρίζονται το ποσοστό που τους έδωσαν οι πολίτες με αλαζονεία και έπαρση, αντί με ευθύνη και σύνεση όπως θα όφειλαν. Είδαμε, ακόμα και τώρα, κόμματα να λειτουργούν με αποκλειστικό γνώμονα την αύξηση των εκλογικών τους ποσοστών ή την αποφυγή του πολιτικού κόστους.
Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί η Ελλάδα ξανά σε εκλογές και να παραταθεί η αβεβαιότητα και η αστάθεια που δίνει τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία , στην αγορά και στην κοινωνία. Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον επιχειρηματικό κόσμο είναι χειρότερη από ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για τον κόσμο της εργασίας.
Αυτοί που με τη στάση τους δημιούργησαν το σημερινό χάος, θα λογοδοτήσουν αργά ή γρήγορα στην ελληνική κοινωνία.
Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις , όμως, πρέπει να αποτελέσουν την ασπίδα προστασίας της ευρωπαϊκής πορείας της πατρίδας μας. Πρέπει να δράσουν ενωμένες, αποφασιστικά και δυναμικά. Γιατί η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο. Μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει τροποποίηση των όρων, με έμφαση στην υποβοήθηση της ανάπτυξης. Δεν μπορεί όμως να καταγγείλει μονομερώς τις δανειακές συμβάσεις, χωρίς αυτό να οδηγήσει σε διακοπή της δανειακής στήριξης και κατ’ επέκταση σε τροχιά εξόδου από το ευρώ. Μια χώρα η οποία είναι αποκλεισμένη από τις αγορές και εξακολουθεί να εμφανίζει πρωτογενές έλλειμμα, δεν μπορεί να επιλέγει τη σύγκρουση και την απομόνωση από τους εταίρους της. Δεν μπορεί να διακινδυνεύει την παραμονή της στο κοινό νόμισμα και τη θέση της στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι’ αυτό και το δίλημμα στις προσεχείς εκλογές είναι ξεκάθαρο: είναι ναι ή όχι στο ευρώ. Ναι ή όχι στο ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας.
Οι στιγμές που διανύουμε είναι ιστορικές. Από την ετυμηγορία της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων ιδιαίτερα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, θα κριθεί το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας.
Ο Κωνσταντίνος Μίχαλος είναι πρόεδρος της ΚΕΕΕ και του ΕΒΕΑ