Το γνωρίζαμε εξ αρχής. Όποιος είχε αντίθετη άποψη, μάλλον είναι εκτός πραγματικότητας. Μάλλον ζει σε άλλες εποχές και δεκαετίες. Τι είναι αυτό;
Ότι τα περιθώρια διαπραγμάτευσης με την τρόικα, όχι απλώς είναι περιορισμένα, αλλά στην ουσία δεν υπάρχουν.
Τουλάχιστον για την ώρα.
Ο Γιάννης Στουρνάρας, με μεθοδικότητα και απόλυτη ειλικρίνεια, έχει δομήσει την επιχειρηματολογία του γύρω από το θέμα και, σε καθημερινή βάση, εξηγεί στους φορολογούμενους την κατάσταση ως έχει.
Σε αυτό το πλαίσιο, προανήγγειλε χθες και την ανάγκη για νέο πακέτο μέτρων, 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, άμεσα. Για να καλυφθεί η μαύρη τρύπα του φετινού προϋπολογισμού.
Οι Ευρωπαίοι μας παρείχαν (ξανά) χρόνο. Χρόνο, για να κάνουμε – επιτέλους – αυτά που πρέπει και που έχουμε τόσο ανάγκη.
Και, για να γίνουν αυτά, απαιτείται στην κυβέρνηση η παρουσία στελεχών αποφασισμένων να τα εφαρμόσουν.
Υπό αυτές τις συνθήκες, μάλλον θετική κρίνεται η παραίτηση του Νίκου Νικολόπουλου από τη θέση του υφυπουργού Εργασίας. Ενός ανθρώπου, ο οποίος κάθε άλλο παρά συμφωνεί με αυτή τη λογική.
Πού καταλήγουμε με όλα αυτά;
Στο ότι τα σπουδαία για την ελληνική οικονομία θα έρθουν από το Σεπτέμβριο. Τότε, τελειώνουν και τα χρονικά περιθώρια για εμάς. Έχουμε, λοιπόν, πενήντα ημέρες για να αποδείξουμε ότι αξίζουμε ακόμα μία ευκαιρία. Και μετά, να κάτσουμε στο τραπέζι και να ζητήσουμε την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου.
Μέχρι τότε…
…Αποχαιρέτα τη διαπραγμάτευση, που (δεν) γνώρισες.