Η ευφορία από την επιτυχή έκβαση του κουρέματος του ελληνικού χρέους κράτησε λίγο. Αναμενόμενο, άλλωστε. Από την πρώτη στιγμή είχαμε τονίσει ότι το PSI δεν λύνει το πρόβλημα. Αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι αξιωματούχοι των δανειστών μας, αλλά και ο ίδιος ο Λουκάς Παπαδήμος, δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο η χώρα μας να χρειαστεί και τρίτο πακέτο βοήθειας το 2015.
Δεν είχε προλάβει, όμως, να κοπάσει η συζήτηση για το ελληνικό πρόβλημα και ήρθε στο φως η περίπτωση της Ισπανίας. Η ιβηρική οικονομία δέχεται τις επιθέσεις των αγορών, παρά τα – επίσης σκληρά – μέτρα λιτότητας, που έχει λάβει η κυβέρνηση Ραχόι. Η κατάστασή της, με τα spread των ομολόγων στα ύψη, θυμίζει πολύ αυτή της Ελλάδας πριν από δύο χρόνια. Ακόμα περισσότερο, όταν όλοι σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν ότι η Μαδρίτη δεν χρειάζεται πακέτο βοήθειας (ό,τι έλεγαν δηλαδή και για τη χώρα μας πριν υπογραφεί το μνημόνιο).
Ταυτόχρονα, έχει προκύψει η περίπτωση της Κύπρου, η οικονομία της οποίας έχει δεχθεί διαδοχικές υποβαθμίσεις, με τις ανησυχίες των αγορών να είναι ιδιαίτερα έντονες. Πρόκειται, άλλωστε, για περίπτωση, που μας αφορά άμεσα, λόγω – μεταξύ άλλων – και των σημαντικών ποσών από καταθέσεις Ελλήνων, που έχουν μεταφερθεί σε τράπεζες της Μεγαλονήσου.
Η δημοσιοποίηση της λίστας της CMA με τις 10 πιο αναξιόχρεες χώρες, δεν περιλαμβάνει πλέον την Ελλάδα, έχει όμως δύο νέες εισόδους: την Κύπρο, και μάλιστα απευθείας στην πρώτη θέση, και την Ισπανία στην ένατη θέση. Επιπλέον, στη δεκάδα, οι τέσσερις χώρες προέρχονται από την Ευρωζώνη (Πορτογαλία στη 2η θέση και Ιρλανδία στην 7η).
Τι δείχνουν όλα αυτά;
Ότι οι πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες της Ευρωζώνης εξακολουθούν να κινούνται και να λαμβάνουν αποφάσεις υπό τη σκέπη της παρωχημένης γερμανικής λογικής για συγκράτηση του πληθωρισμού, λιτότητα και αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.
Ότι το πάθημα (με τις καθυστερήσεις στις αποφάσεις για την Ελλάδα) δεν τους έγινε μάθημα και εξακολουθούν να παρακολουθούν σχεδόν ατάραχοι τα γεγονότα.
Ότι έπρεπε να εμφανιστεί ένας πολιτικός αντίπαλος με ρητορική ανάπτυξης (χωρίς να κρίνουμε το πόσο εφικτά είναι αυτά) για να αρχίσει ο Νικολά Σαρκοζί να αποστασιοποιείται αργά αλλά σταθερά από τη γραμμή Μέρκελ, μπροστά στον κίνδυνο να χάσει τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία.
Ότι οι αγορές θα συνεχίσουν να φωνάζουν, να πιέζουν, ακόμα και να εκβιάζουν σε κάποιες περιπτώσεις… έως ότου οι Ευρωπαίοι να καταλάβουν ποιος είχε, έχει και θα έχει το πάνω χέρι στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό παιχνίδι και να κινηθούν ανάλογα.
Μέχρι τότε…
…σιγά, η Ευρωζώνη κοιμάται.
Καλημέρα σας.