Η σημερινή ανακοίνωση της Moody’s, ότι αναβαθμίζει το αξιόχρεο της Τουρκίας, δεν εξέπληξε όσους γνωρίζουν το τι έχει συμβεί τα τελευταία 12 χρόνια στη γειτονική χώρα.
Πρόκειται για μια οικονομία, η οποία είχε βρεθεί το 2001 στην απόλυτη κατάρρευση:
Πληθωρισμός στα ύψη, ύφεση διαρκείας και συνεχείς υποτιμήσεις της λίρας.
Τότε, η κυβέρνηση Ετσεβίτ κάλεσε βοήθεια από την αλλοδαπή.
Στη χώρα επέστρεψε ο επί 22 χρόνια οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Κεμάλ Ντερβίς, και ανέλαβε υπουργός οικονομικών. Αμέσως, ζήτησε και πήρε τη στήριξη επιχειρηματιών και εργοδοτών για μέτρα υψηλότατου πολιτικού κόστους, ώστε να λάβει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο:
Περικοπή των κρατικών δαπανών, πάγωμα μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση κάποιων φόρων.
Ταυτόχρονα, όμως, προχώρησε και σε μείωση των εταιρικών φόρων και της γραφειοκρατίας. Πού οδήγησαν όλα αυτά;
Από τη μια πλευρά, σε μαζική εισροή ξένων κεφαλαίων, με τις άμεσες ξένες επενδύσεις να φτάνουν κατά μέσο όρο τα 5 δισ. ΕΥΡΩ το χρόνο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βελτιωθεί σημαντικά η ικανότητα της τοπικής οικονομίας να απορροφά εξωτερικούς κραδασμούς.
Από την άλλη πλευρά, σε μια αχανή χώρα σχεδόν 80 εκατομμυρίων κατοίκων, η ανεργία δεν έχει υποχωρήσει στα επιθυμητά επίπεδα, ενώ και οι μισθοί παραμένουν παγωμένοι.
Η κυβέρνηση Ερντογάν, πάντως, εξακολουθεί να λαμβάνει μέτρα για παροχή κινήτρων για επιπλέον επενδύσεις και για ενίσχυση του τραπεζικού της κλάδου.
Ίσως είναι η ευκαιρία και για τη χώρα μας η νέα κυβέρνηση να κάνει υπουργό Οικονομικών μια προσωπικότητα τύπου Ντερβίς. Ή, τουλάχιστον, αν δε συμφωνήσουν σε αυτό οι τρεις συμμετέχουσες πολιτικές δυνάμεις, ο νέος τσάρος της οικονομίας να έχει το πράσινο φως για να κάνει άμεσα αυτά, που δεν έχουν γίνει εδώ και δύο χρόνια.
Μόνο έτσι εξυγιαίνεται η οικονομία μιας χώρας και βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητά της.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επαναδιαπραγματευθούμε τα μέτρα, που έχουν πλήξει σημαντικά την οικονομία και τους φορολογούμενους.
Όχι με τζάμπα μαγκιές για καταγγελίες του μνημονίου.
Αν, όμως, δεν βρεθεί μια τέτοια προσωπικότητα, η λύση είναι μία:
Κάντε υπουργό Οικονομικών τον Κεμάλ Ντερβίς !
Καλημέρα σας.