Σεπτέμβριος 2009: Ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, δήλωνε από το (προεκλογικό) βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ότι θα προχωρούσε άμεσα στην άρση του καμποτάζ στην ακτοπλοΐα, αν η Νέα Δημοκρατία επανεκλεγόταν στην κυβέρνηση.
Απρίλιος 2010: Ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωνε ότι μέχρι το τέλος Μαΐου, θα γίνει διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ώστε άμεσα να προχωρήσουμε στην άρση του καμποτάζ για την κρουαζιέρα. «Αυτό το θέτω ως όριο για τα εμπλεκόμενα Υπουργεία, για να μη χάσουμε και αυτή την κρίσιμη για την Ελλάδα σαιζόν», συμπλήρωνε.
Μάρτιος 2012: Η υπουργός Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου, πρόκειται να φέρει τις επόμενες μέρες στη Βουλή διάταξη για την πλήρη άρση του καμποτάζ, σε συνέχεια του σχετικού νόμου, που έχει ήδη ψηφιστεί από τον Ιανουάριο.
Σάββατο, 17 Μαρτίου 2012: Η κυρία Διαμαντοπούλου συναντήθηκε με τους εκπροσώπους των ναυτικών, οι οποίοι ζητούν – μεταξύ άλλων – τη διατήρηση του καμποτάζ. Δεν υπήρξε συμφωνία και η ΠΝΟ θα προχωρήσει στις απεργιακές της κινητοποιήσεις (παρά το γεγονός ότι στο νέο νομοσχέδιο θα προβλέπονται κίνητρα προς τις ναυτιλιακές για να απασχολούν Έλληνες ναυτικούς).
Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2012: Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε έκθεσή του για την ελληνική οικονομία, είναι ξεκάθαρο: Αν οι μεταρρυθμίσεις αποτύχουν, η έξοδος από το ευρώ είναι αναπόφευκτη.
Στην περίπτωση του καμποτάζ, η ευθύνη πιθανής αποτυχίας θα είναι συλλογική:
και της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, που δεν προχωρά εδώ και χρόνια στην αναγκαία αυτή αλλαγή, και που – ακόμη και σήμερα – εξακολουθεί να διαπραγματεύεται με τους συνδικαλιστές,
και της συνδικαλιστικής ηγεσίας, που μένει προσκολλημένη σε ιδέες και αντιλήψεις περασμένων δεκαετιών, αρνούμενη να προσαρμοστεί στα δεδομένα της σημερινής εποχής και θεωρώντας πως οι ναυτεργάτες είναι οι μόνοι, οι οποίοι δικαιούνται να διατηρήσουν εργασιακά και επιχειρηματικά μοντέλα κόντρα στο κοινοτικό δίκαιο και στους νόμους της αγοράς (την ώρα, που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι υφίστανται διαρκώς τις συνέπειες των ραγδαίων αλλαγών).