Δεν θα ασχοληθώ με την ουσία των όσων προτάσεων για την οικονομία έχουμε ακούσει τον τελευταίο μήνα από όλα τα κόμματα, και θα συνεχίσουμε να ακούμε μέχρι τις 17 Ιουνίου.
Θα σταθώ στη διαδικασία της συζήτησης για τα προβλήματα της οικονομίας στη χώρα μας.
Χωρίς να ισοπεδώνω όλα τα κόμματα και τα στελέχη τους – καθώς πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις -, παρακολουθούμε συχνά διαλόγους και αντιπαραθέσεις, με μπακαλίστικα επιχειρήματα.
Με θέσεις απλουστευτικές, στο όριο της διαστρέβλωσης των κανόνων της οικονομικής επιστήμης, γίνεται μια κουβέντα, η οποία «πηδάει» από κορυφή σε κορυφή κάθε δέντρου του δάσους, χωρίς να κατεβαίνει μέχρι τις ρίζες.
Θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι η τρέχουσα προεκλογική περίοδος είναι ακόμα κρισιμότερη από αυτή της 6ης Μαΐου και πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για να μην ειπωθεί η πλήρης αλήθεια στους πολίτες – ψηφοφόρους, για να μην αποτυπωθεί η πραγματική εικόνα της οικονομίας.
Η όποια απόφαση του καθενός από εμάς πάνω από την κάλπη πρέπει να προκύψει έχοντας γνώση του τι συμβαίνει και τι μας περιμένει.
Αυτό πρέπει να απαιτήσουμε όλοι μας, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, από τις πολιτικές ηγεσίες.
Οι εποχές, όπου οι προεκλογικές περίοδοι χτίζονταν πάνω σε επιχειρηματολογία του τύπου «Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι», ειδικά στην οικονομία, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.