Θα υπάρξουν ευρωπαϊκές τράπεζες από τον τομέα της περιφέρειας που θα χάσουν οριστικά το τρένο επιστροφής στις αγορές – και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό- σύμφωνα με την RBS. Η βρετανική τράπεζα που εμφανίζεται κατά τα άλλα αισιόδοξη για συγκεκριμένους τομείς του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος στοχοποιεί εκ νέου τις ελληνικές τράπεζες, σημειώνοντας ότι με βάση τα ενέχυρα τους υπολείπεται συνολική ρευστότητα της τάξης των 72,5 δισ. από την ΕΚΤ!
Για το λόγο αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία η πορεία των καταθέσεων, δηλαδή η επιστροφή τους στις ελληνικές τράπεζες και η αποτροπή εξόδου τους. Οι εκτιμήσεις του οίκου είναι ότι τα επισφαλή δάνεια βαίνουν επιδεινούμενα και έχουν ξεπεράσει το 15% των συνολικών. Ακόμα βέβαια το τέλος δεν έχει έλθει για τις ελληνικές τράπεζες και σε καμία περίπτωση η RBS δεν υπονοεί κάτι τέτοιο.
Εκτιμά ότι το πρόβλημα πια του ευρύτερου ευρωπαϊκού κλάδου δεν είναι η ρευστότητα αλλά τα κεφάλαια. Θα απαιτηθούν 210 δισ. ευρώ για τα επόμενα 3 χρόνια εξαιτίας των κόκκινων δανείων. Και η ΕΚΤ θα προχωρήσει μέχρι το τέλος του έτους σε νέες δημοπρασίες ( LTRO s). Oι ευρωπαϊκές τράπεζες όμως στο σύνολό τους είναι πολύ μεγάλο μέγεθος σε σχέση με το ΑΕΠ των χωρών-μελών για να υποστηριχθούν από τις κρατικές χρηματοδοτήσεις. Την ίδια ώρα η ύφεση αλλά και η επιδείνωση μέρους των assets δημιουργεί ένα ανεπαρκές περιβάλλον για την σταθεροποίηση του συστήματος.
Και το χειρότερο για την Περιφέρεια. Οι επιχειρήσεις της δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές και βασίζονται για χρηματοδότηση κατά 80-90% μόνο στις τράπεζες. Το πρόβλημα εξάλλου είναι ιδιαίτερα εμφανές στην χώρα μας αφού η τροφοδότηση της αγοράς με ρευστότητα δεν υφίσταται. Παράλληλα η αναμενόμενη κλιμάκωση των ευρωπαϊκών λύσεων για το τραπεζικό σύστημα θα είναι πολύ αργή, καθώς μέσα στην διετία λήγει το 30% των τραπεζικών ομολογιών κυρίως υβριδικού επιπέδου. Η σχετική ανάλυση εκτιμά ότι ένα μέρος αυτών δεν θα πληρωθεί ενώ σημειώνει, ότι ακόμα και η βασική κατηγορία ομολογιών προεξοφλεί με τις τρέχουσες αποτιμήσεις χρεοκοπίες στο 30%.
Οι λύσεις δεν μπορεί να αναζητηθούν μόνο σε κρατικές βοήθειες αλλά και αυξήσεις κεφαλαίου, μοιραία θα υπάρξουν κουρέματα κυρίως για υβριδικές εκδόσεις. Η στρατηγική από πλευράς επιλογών εντοπίζεται στις τράπεζες της Βρετανίας, των Σκανδιναβικών χωρών, της Γαλλίας και της Ολλανδίας από τις χώρες του πυρήνα, αλλά και της Ιρλανδίας από την περιφέρεια. Έκπληξη αποτελεί το ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις γερμανικές τράπεζες.