Γενναιόδωροι με τα λεφτά των άλλων αποδεικνύονται οι εισηγητές του νομοσχεδίου για μια οριζόντια διαγραφή των τραπεζικών δανείων.
Ας αγνοήσουμε προς το παρόν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει στις τράπεζες ποσό πολύ μεγαλύτερο από αυτό που του αναλογεί από την κρατική επιδότηση.
Ας ασχοληθούμε με την ουσία της πρότασης για μια γενικευμένη περικοπή του τραπεζικού χρέους του ιδιωτικού τομέα δηλαδή των τραπεζικών δανείων σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Είναι μια προεκλογική υπόσχεση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που πολλοί από τους νέους ψηφοφόρους του πίστεψαν. «Να μας χαρίσουν τα δάνεια οι τραπεζίτες» παπαγάλιζαν χωρίς να γνωρίζουν τις διαδικασίες και τις συνέπειες.
Ακόμη κι αν ήταν εφικτή η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους των τραπεζικών δανείων, υπάρχει μεγαλύτερη αδικία απέναντι σ’ αυτούς που παρά τις δυσκολίες, παρά την πρωτοφανή οικονομική κρίση συνεχίζουν να πληρώνουν κανονικά τις υποχρεώσεις τους;
Οι τραπεζίτες δεν έχουν λεφτά. Οι τράπεζες έχουν λεφτά των καταθετών τους. ΟΙ τραπεζίτες απολαμβάνουν ενδεχομένως υψηλών αποδοχών και προνομίων αλλά οι περιουσίες τους δεν αρκούν ούτε για το ένα εκατοστό των λαϊκών δανείων.
Αντίστοιχος είναι ο μύθος ότι αν κρατικοποιηθούν οι τράπεζες θα βρεθούν λεφτά για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη της οικονομίας. Το σύνολο των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες μόλις ξεπερνά τα 160 δις €. Τα δάνεια που έχουν χορηγήσει είναι περισσότερα από 280 δις €. Αν κρατικοποιηθούν όλες οι τράπεζες η Ελλάδα θα βρεθεί μ’ ένα επιπλέον χρέος 120 δις € το οποίο σήμερα χρηματοδοτείται από το Ευρωσύστημα και την ΕΚΤ.
Με απλά λόγια έξω από το Ευρώ δεν υπάρχει ζωή ούτε για το τραπεζικό μας σύστημα.
Η πρόταση για διαγραφή δανείων από τις τράπεζες προφανώς δημιουργεί ένα κόστος το οποίο θα καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό δηλαδή τους έλληνες φορολογούμενους. Οδηγεί σε ανακατανομή του εισοδήματος σε βάρος εκείνων που δεν έχουν δανειστεί ή αποπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους κανονικά, νοθεύει τον υγιή ανταγωνισμό και υπονομεύει τα συναλλακτικά ήθη.
Μέχρι σήμερα οι Τράπεζες έχουν ρυθμίσει 690.000 δάνεια συνολικού ύψους 29 δις €. Οι τράπεζες μπορούν να διευκολύνουν τους δανειολήπτες μόνον εφόσον αποτελούν μέρος του Ευρωσυστήματος, χρηματοδοτούνται ομαλά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και χρηματοδοτούν δανειολήπτες που έχουν συναίσθηση ότι το χρήμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό αλλά συναλλακτικό μέσο, προϊόν σκληρής εργασίας σε ανταγωνιστικές συνθήκες…