Πολλά τα “θαυμαστά” που έρχονται μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, ειδικά στην Οικονομία, τις Τράπεζες, τις Επιχειρήσεις, το Χρηματιστήριο.
Θα πρόσθετα και στα εθνικά θέματα και τις σχέσεις με την Τουρκία, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, άλλης ώρας.
Διαβάζοντας τα report των αναλυτών ξένων οίκων, τα κείμενα των εγχώριων “παπαγάλων” τους και τις ανακοινώσεις εισηγμένων εταιρειών και τραπεζών για την επενδυτική βαθμίδα, για τον όγκο των επενδύσεων που έρχονται, για την έκρηξη του τουριστικού ρεύματος, για τις νέες τιμές στόχους των μετοχών και φυσικά για το πόσο καλά πάνε τα ελληνικά ομόλογα, αρχίζω να πιστεύω ότι μάλλον… δεν ζω στην Ελλάδα. Ελβετία και βάλε!
Τέλος πάντων, ο καθένας δικαιούται να έχει τις παραισθήσεις του.
Προϋπόθεση για να γίνουν όλα τα παραπάνω, προβάλλεται μία και μοναδική: Να έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας στις 26 Ιουνίου. (Κάτι που θα είχαμε, αν δεν είχαμε μπλέξει με τις…παραισθήσεις περί απλής αναλογικής, κομμάτων τα οποία την αρνούνται στην πράξη και όχι μόνο δεν συνεργάζονται, αλλά …δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους ούτε την “καλημέρα”. Λες και μοναδικός τους στόχος ήταν να μας ταλαιπωρούν με διπλές εκλογές, για το αυτονόητο: Να βγει μια κυβέρνηση!)
Θα έχουμε λοιπόν κυβέρνηση αυτοδύναμη μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου;
Στη “σοφία” του ελληνικού λαού”, ομολογώ ότι δεν έχω ποτέ επενδύσει. Τίποτα λοιπόν δεν αποκλείω, αφού χιλιάδες ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν θετικά, το όποιο κόμμα τους, αλλά συναισθηματικά, με περίεργους μάλιστα ψυχολογικούς όρους, για το πως θα “χτυπήσουν” τον “διπλανό” τους, που τον έχουν βαφτίσει …αντίπαλο.
-ΝΔ πάνω από 40% για να έχουμε σαφή ορίζοντα την επόμενη μέρα και να …ξεμπερδεύουμε; Παίζει.
-ΝΔ κάτω από 40% με δυο τρία μικρά κόμματα στη νέα Βουλή και να λείπουν 2-3 βουλευτές για το 151; και αυτό παίζει. Που αν παίξει, ξανά μανά εκλογές….
Ποια είναι όμως αυτά τα μικρά κόμματα που “ερωτεύτηκαν” έτσι ξαφνικά κάποιοι ψηφοφόροι; και τι σόι έρωτας είναι αυτός; Μήπως δεν είναι έρωτας ακριβώς, αλλά “πίκα” και “σπάσιμο” στον ανεκπλήρωτο, μεγάλο έρωτα του παρελθόντος;
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν πολλοί που ασχολούνται με την ψυχολογία.
“Ψηφίζω Ζωή Κωνσταντοπούλου, (που αποθέωνα το 2015 και που έβριζα το 2016), γιατί με απογοήτευσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Δεν πέταξε την τρόικα στη θάλασσα, δεν τίμησε το δημοψήφισμα, δεν…δεν… Του αφαιρώ λοιπόν ένα ποσοστό, τον στέλνω κάτω από το 20% …για να μάθει να φέρεται”.
“Ψηφίζω ΝΙΚΗ, που μόλις τώρα έμαθα πως υπάρχει, γιατί με απογοήτευσε η ΝΔ και ο Μητσοτάκης. Δεν κατάγγειλε τη συμφωνία των Πρεσπών του Τσίπρα, δεν πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, δεν επιβάλλει έπαρση σημαίας στα σχολεία, έχει αφήσει τους λοάτκι να παρασύρουν τη “χρυσή” ελληνοχριστιανική νεολαία στα κλαμπ κα τα ξενύχτια, δεν απαγορεύει τις αμβλώσεις Άσε που δεν απαγόρευσε τα εμβόλια του σατανά για τον κορονοιό, άσε που δεν έχει “πλάνο” δράσης για μελλοντική είσοδο στην Κωνσταντινούπολη, να σηκωθεί και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, να πεταχτούν και τα ψάρια από το τηγάνι…Του αφαιρώ λοιπόν ένα ποσοστό, τον στέλνω κάτω από το 40% …για να μάθει να φέρεται”.
Υπάρχει, πλην Ζωής, και τρίτος έρωτας, ο Βαρουφάκης, που και αυτός παίρνει πόντους από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά που να …πρωτοδώσουμε εμείς οι…αριστεροί;
Το ίδιο δίλημμα, “που να πρωτοδώσουμε εμείς οι δεξιοί”, το έχουν και κάποιοι ψηφοφόροι του Βελόπουλου που “πιέζονται” μεν από τη ΝΙΚΗ, αλλά επιμένουν πως αυτοί είναι οι original δεξιοί, καθώς έχουν το εικόνισμα τον Πούτιν και φυσικά …τις επιστολές του Ιησού.
Τούτων δοθέντων και βλέποντας:
1.τον Τσίπρα να τρέχει στις φτωχογειτονιές και να τάζει της Παναγιάς τα μάτια, να παρελαύνει με καρότσια ΑμεΑ, να αναγκάζεται να ρίξει …βέλη για τα κέρδη στον παλιό φίλο, την οικογένεια Βαρδινογιάννη και να μην αφήνει θάνατο για θάνατο ανεκμετάλλευτο (τελευταίο παράδειγμα τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, που όλη η Ελλάδα εδώ και χρόνια πολλά ακούει και δεν βλέπει όταν τα έχει ανάγκη) και
2. τον Μητσοτάκη να ψάχνει στα μοναστήρια να βρει καλογέρους, παλαιοημερολογίτες, αντιεμβολιαστές και επιταγές ρωσόφιλων,
θα συνιστούσα σε όλους όσοι είναι σίγουροι πως στις 25 Ιουνίου θα έχουμε ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση, να αισιοδοξούν, αλλά να κρατάνε και μία πισινή. Μια παροιμία λέει “να φοβάσαι τα πισινά του γαιδάρου και τα μπροστινά του καλογέρου”.
ΥΓ. Τα ποσοστά (κατώτερα και ανώτερα) που πιθανολογείται ότι θα πιάσουν τα κόμματα, είναι: ΝΔ 37-45%, ΣΥΡΙΖΑ 18-24%, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ λίγο πάνω, λίγο κάτω από αυτά που πήραν τον Μάιο. Για τους λοιπούς …, απλά, “έχει ο Θεός”!
Βασίλης Βαλαμβάνος, [email protected]