Η απόδοση μιας διαφημιστικής καμπάνιας από οποιονδήποτε κρατικό ή εταιρικό τομέα είναι μέγεθος μετρήσιμο.
Και ισχύει αυτό, ακόμα και στην περίπτωση που ο διαφημιζόμενος, έχει “πετάξει” σημαντικό μέρος των κεφαλαίων του για να ικανοποιήσει τους “αχόρταγους” μεγάλους “παίκτες” της αγοράς που, ουκ ολίγες φορές, τον απειλούν ανοιχτά, αν δεν…ενδώσει, με κείμενα δυσφημιστικά.
Αυτό όμως που συμβαίνει με τα διαφημιστικά κονδύλια προβολής της χώρας σε διεθνή μέσα ενημέρωσης και στα social media, μας δίνει μια άλλη εκδοχή του πως “πετιόνται” τα λεφτά στον αέρα.
Τι να σου κάνουν τα εκατομμύρια για την προβολή της φυσικής ομορφιάς της χώρας, όταν από το ένα άκρο στο άλλο και επί μέρες πολλές, καταστρέφεται από τις πυρκαγιές; Ρόδος, Έβρος, Εύβοια, Πάρνηθα, Ροδόπη, Ζάκυνθος…
Τι να σου κάνουν τα εκατομμύρια για την προβολή της φυσικής ομορφιάς της χώρας, όταν σε ένα δάσος (Δαδιά) βρίσκονται απανθρακωμένοι 20 μετανάστες;
Τον ξένο αλλά και τον Έλληνα, ελάχιστα ενδιαφέρει αν οι καταστροφικές πυρκαγιές οφείλονται στην κλιματική αλλαγή, σε υβριδικούς πολέμους, σε πράκτορες αντίπαλων δυνάμεων, σε εμπρησμούς ψυχοπαθών, σε λάθη ηλικιωμένων, σε οικοπεδοφάγους ή…στους ισχυρούς ανέμους. Ελάχιστα ενδιαφέρει τι θα γινόταν ΑΝ είχαμε άλλου τύπου πυροσβεστικά αεροπλάνα ή χερσαία μέσα. Αυτά ενδιαφέρουν τους πολιτικούς της κυβέρνησης που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, τους πολιτικούς της αντιπολίτευσης που από τις παραλίες ή τα γραφεία θέλουν να που κάτι για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους, δημοσιογράφους, άντε και κάποια καφενεία. Αυτό που μετράει είναι η εικόνα. Και η εικόνα της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι θλιβερή: Αποκαΐδια.
Τι να σου κάνουν τα εκατομμύρια για την προβολή των νησιωτικών προορισμών όταν τα εισιτήρια των πλοίων είναι απλησίαστα, όταν επιβάτες καταταλαιπωρούνται από τους εφοπλιστές που κόβουν υπεράριθμα εισιτήρια και χρειάζονται μια ώρα να περιμένουν να τους καταμετρήσει το Λιμενικό για να επιβάλλει (αν τελικά επιβάλλει) ένα ψιλοπρόστιμο στην εταιρεία;
Τι να σου κάνουν τα εκατομμύρια για την προβολή των νησιωτικών προορισμών όταν η κερδοσκοπία σε πολλά εστιατόρια ή και σουβλατζίδικα ακόμα χτυπάει …κόκκινο; και όταν οι λογαριασμοί για μια χωριάτικη σαλάτα ή ένα κατεψυγμένο καλαμάρι κάνουν …βόλτες στα social media των χωρών προέλευσης των επισκεπτών;
Τι να σου κάνουν τα εκατομμύρια για την προβολή της Αθήνας, όταν έχουμε επεισόδια “εισβολέων” οπαδών ομάδας με Έλληνες οπαδούς με νεκρό και τραυματίες, κατακαλόκαιρα; ή όταν έχουμε ολόκληρη την πόλη...εργοτάξιο με ασφαλτοστρώσεις που τις …θυμηθήκαμε την τελευταία στιγμή εν όψει εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Θα μπορούσαμε να λέμε και πολλά άλλα ακόμα που, δυστυχώς, δικαιολογούν την άποψη πως οι διαφημιστικές καμπάνιες αυτού του τύπου είναι …πεταμένα λεφτά.
Ας σταματήσουμε σε αυτά. Είναι υπέρ αρκετά για να καταλάβουν οι αρμόδιοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες και παρατρεχάμενοι ότι “τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους”.
Βασίλης Βαλαμβάνος, [email protected]