Καλημέρα σας!
Agapame trapezes, agapame trapezites…
…Agapame kai super duper επιχειρηματικούς ομίλους με τους επικεφαλής τους ακόμα πιο πολύ…
…Παπαγαλάκια είμαστε, χαζά δεν είμαστε…
…Για το καναβούρι της ημέρας μας νοιάζει. Μακριά από τις φωλιές μας ο συχωρεμένος ο “θείος” αρκετών Τράγκας και οι ξαφνικοί, μετά θάνατον επικριτές του…Μακριά από εμάς και όλοι οι μπαταχτσήδες μικρομεσαίοι που λεφτά έχουν και λεφτά λένε πως δεν έχουν…
…Έχουμε το λοιπόν μια απορία: Πως γίνεται όλοι αυτοί που αγαπάμε να είναι large, μέσα στο χαμόγελο, την αισιοδοξία, την δημιουργικότητα για κέρδη – προοπτικές και την ίδια στιγμή στα λογιστήριά τους να έχουν εγκαταστήσει τον ίδιο …τον Σκρουτζ με την παρέα και τους ομοιδεάτες του;
…Πως γίνεται, με το πρόσχημα των κανόνων εταιρικής διακυβέρνησης να μην βγαίνει …σενς από τα λογιστήρια αν δεν περάσουν τρεις, πέντε και οκτώ μήνες;
…Κάποιος να τους πει ότι το φυτό “Ανάπτυξη” σε 10-20 αυλές πολύ λίγο χρόνο ευδοκιμεί, αν στα χιλιάδες γειτονικά παρτέρια επικρατεί ξεραΐλα….
...Έμμεσα τους το έχουν πει ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, ο Ανδρουλάκης…
…Προφανώς, δεν αρκεί. Είναι δύσκολο πολύ ο “μεγάλος” και “ισχυρός” (κεφαλαιακά) να καταλάβει το πρόβλημα των χιλιάδων μικρομεσαίων προμηθευτών – υποπρομηθευτών που είναι η ραχοκοκαλιά της αγοράς και αντιμετωπίζουν το μέγα πρόβλημα που ακούει στο όνομα “ρευστότητα”.
Παλιά λέγαμε “νηστικό αρκούδι δεν χορεύει”. Να που φτάσαμε στο σημείο να λέμε “νιστικό αρκούδι δεν ζει”…
Τα παπαγαλάκια
