Με χαιρετισμό του γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, άνοιξε το βράδυ της Πέμπτης η συναυλία – αφιέρωμα του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στον σημαντικό συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή.
«Από την Κεντρική Σκηνή του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» τιμάμε έναν ξεχωριστό δημιουργό, τον αγαπημένο όλων μας, Σταύρο Κουγιουμτζή.
Χαιρόμαστε που φιλοξενούμε τούτο το αφιέρωμα, γιατί θέλουμε τα έργα μεγάλων δημιουργών να περνάνε και στις νεότερες γενιές. Είναι μια συνειδητή προσπάθεια και αυτό φαίνεται τόσο στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όσο και από τις κεντρικές πρωτοβουλίες που παίρνει το Κόμμα μας.
‘Αλλωστε, για το ΚΚΕ, η αληθινή Τέχνη είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής και ιδεολογικής του δράσης, στοιχείο ακόμα πιο απαραίτητο στις απαιτητικές και κρίσιμες σύγχρονες συνθήκες. Έτσι και σήμερα, πραγματοποιούμε αυτό το αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή» ανέφερε ο Δ. Κουτσούμπας, ο οποίος ευχαρίστησε όλους τους ερμηνευτές και μουσικούς «που θα ζωντανέψουν το αξέχαστο έργο του Σταύρου Κουγιουμτζή που το κρατάμε σαν “φυλαχτό”».
Σημείωσε ότι ο Σταύρος Κουγιουμτζής «με το μοναδικό του μουσικό ήθος, κατάφερε στα πάνω από 40 χρόνια δημιουργίας, να μας χαρίσει τραγούδια σπάνιας ομορφιάς που τον καθιέρωσαν σαν έναν σημαντικό συνθέτη στη νεότερη ιστορία του ελληνικού μας τραγουδιού».
Μπορεί να μην είναι ο δημιουργός των χιλιάδων τραγουδιών, 198 τραγούδια είχε γράψει, όμως κυριολεκτικά είναι όλα, ένα κι ένα. Τραγούδια σε στίχους ποιητών, μεγάλων στιχουργών, όπως του Μάνου Ελευθερίου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Μιχάλη Μπουρμπούλη, του Λάκη Τεάζη, της Σώτιας Τσώτου, του ‘Ακ. Δασκαλόπουλου, του Κώστα Κινδύνη, αλλά και του ίδιου σε 48 από τα τραγούδια του.
Τραγούδια που ευτύχησε να ερμηνευθούν από τις μεγάλες φωνές του τραγουδιού μας. Από το πρώτο του τραγούδι με την Ζωή Κουρούκλη το 1961, μέχρι το τελευταίο του από την κόρη του Μαρία το 2007, οι μελωδίες του μπήκαν στο στόμα τραγουδιστών, όπως ο Γιάννης Καλατζής, η Χαρούλα Αλεξίου, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Αιμιλία Κουγιουμτζή, ο Κώστας Σμοκοβίτης, ο Γιάννης Πάριος, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Ελευθερία Αρβανιτάκη και πολλοί άλλοι.
‘Αφησα τελευταίο τον Γιώργο Νταλάρα. Τον “ιδανικότερο ερμηνευτή των τραγουδιών” του, όπως τον αποκάλεσε ο ίδιος ο Σταύρος Κουγιουμτζής. 65 τραγούδια του ερμήνευσε ο Γ. Νταλάρας από το 1968 έως το 2000» ανέφερε.
«Τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή μιλάνε για όλα τα μεγάλα τα ανθρώπινα αισθήματα της ζωής. Για αυτό και ο λαός μας τα αναγνωρίζει ως δικά του» είπε ο Δ. Κουτσούμπας.
«Με το έργο του μιλά για τον έρωτα, την αγάπη και την ομορφιά, εκφράζει την πίκρα, τις δυσκολίες, αλλά και την περηφάνια των απλών και ταπεινών. Όλου του εργατόκοσμου, δηλαδή. Από αυτόν τον κόσμο άλλωστε προερχόταν και ο ίδιος ο Σταύρος Κουγιουμτζής»
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο Στ. Κουγιουμτζής τα περνά σε έναν προσφυγικό συνοικισμό κοντά στο Γεντί Κουλέ. Εκεί διαμορφώνονται και τα πρώτα του ακούσματα.
Οι πολύβουοι, όμως, προσφυγικοί συνοικισμοί εκείνων των χρόνων, “κουβαλούν” και τον απόηχο των μεγάλων εργατικών λαϊκών αγώνων. Σε αυτούς τους αγώνες, στον ξεσηκωμό του Μάη του ’36, είχε συμμετάσχει και η καπνεργάτρια μητέρα του, η οποία είχε τραυματιστεί και από χτύπημα αστυνομικού» τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Δ. Κουτσούμπας ο οποίος στη συνέχεια αναφέρθηκε στην πορεία του Σ. Κουγιουμτζή στο ελληνικό τραγούδι και σε τραγούδια-σταθμούς.
Στάθηκε ιδιαίτερα στην συνεργασία του Σ. Κουγιουμτζή με τον Γ. Νταλάρα στα τέλη της δεκαετίας του ’60, σημειώνοντας ότι “η “χημεία” που είχαν μεταξύ τους, δημιούργησε ένα νέο, ξεχωριστό είδος τραγουδιού, που ήταν και λαϊκό και έντεχνο, με στοιχεία από την παράδοση αλλά και την κλασική μουσική”.
«Ήταν όλα αυτά, αλλά και τίποτα από αυτά… Ήταν “ο Γιώργος Νταλάρας στα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή”. Ένα σχετικά “αυτόνομο”, θα λέγαμε, ξεχωριστό είδος της ελληνικής μουσικής. Μια “χημεία” και μια σύμπραξη ανάλογη αυτής του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τηρουμένων των αναλογιών…» πρόσθεσε.
«Στην περίπτωση του Σταύρου Κουγιουμτζή, το ποσοστό των επιτυχιών του είναι πολύ μεγάλο σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των τραγουδιών. Δεν είναι λίγα επίσης, τα τραγούδια του που γνώρισαν επανεκτελέσεις στο εξωτερικό, από την Σερβία και την Τουρκία στην γειτονιά μας, μέχρι τις σκανδιναβικές χώρες και την Νότια Αμερική, από δημοφιλείς ξένους καλλιτέχνες αλλά και μεγάλες ορχήστρες» ανέφερε ακόμα ο Δ. Κουτσούμπας και κατέληξε στον χαιρετισμό του:
«Το 1975, γράφει για “μια σημαία σ’ ένα μπαλκόνι”, που «αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει»…
Σήμερα, εδώ, στο 51ο Φεστιβάλ της νεολαίας του ΚΚΕ, ο Γιώργος Νταλάρας θα τραγουδήσει τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, που μας συνεπήραν για δεκαετίες και εξακολουθούν να μας συνεπαίρνουν και σήμερα.
Με υψωμένη μια σημαία που δεν άλλαξε και δεν θα αλλάξει χρώμα ποτέ…Γιατί είναι το χρώμα του αγώνα, των θυσιών, αλλά και η σημαία ενός ανώτερου πολιτισμού, της ηθικής ανωτερότητας των απλών ανθρώπων, η σημαία της ελπίδας για την τελική ανάσταση των λαών, κόντρα στους πολέμους, την φτώχεια, την προσφυγιά, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!»
