Υπό άλλες συνθήκες, οι ελληνικές τράπεζες ούτε που θα συζητούσαν το ενδεχόμενο. Ωστόσο, η οικονομική κρίση που έχει ενσκήψει, σε συνδυασμό με την άμεση και επιτακτική ανάγκη να βρεθούν και να διασφαλιστούν γρήγορα όσο το δυνατόν περισσότερα κεφάλαια, οδηγεί τις διοικήσεις τους στην κρίσιμη απόφαση: αυτήν της πώλησης πολύτιμων περιουσιακών τους στοιχείων από το εκτός Ελλάδας δίκτυό τους.
Το δε γεγονός ότι μόλις την εβδομάδα που πέρασε, εν μέσω κρίσης, η πολωνική θυγατρική της Eurobank απέφερε από την πώλησή της στη μητρική το ποσόν των 900 εκατ. ευρώ, για το 70% των μετοχών της, συνιστά από μόνο του την καλύτερη απόδειξη ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε γίνει πολλή και καλή δουλειά από τις ελληνικές τράπεζες στη βαλκανική ενδοχώρα και την ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να αποδώσει καρπούς.
Εννοείται ότι από τον συγκεκριμένο κανόνα –της ρευστοποίησης συμμετοχών– δεν εξαιρείται κανένας ελληνικός χρηματοπιστωτικός όμιλος απ’ αυτούς που έχουν παρουσία εκτός συνόρων. Η ανάγκη για νέα κεφάλαια, άμεσα, είναι αδήριτη για όλους. Ετσι, η Polbank δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα, αλλά μάλλον μέρος του… κανόνα.
Για παράδειγμα, ανάλογες προθέσεις υπάρχουν εδώ και καιρό και στην Εθνική Τράπεζα. Η διοίκησή της το έχει δηλώσει, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να πουλήσει ένα καλό πακέτο μετοχών της τουρκικής θυγατρικής του ομίλου, της Finansbank. Η πρώτη σχετική νύξη έγινε πέρυσι τον Φεβρουάριο, ωστόσο, μέχρι και σήμερα στην οδό Αιόλου δεν έχει φτάσει ακόμα εκείνη η πρόταση που θα δελεάσει την ΕΤΕ να ασχοληθεί σοβαρά μαζί της.
Ο πήχυς που έχει μπει από τη διοίκηση της μητρικής είναι να αντληθεί περί το 1 με 1,2 δισ. ευρώ από την πώληση ενός συγκεκριμένου αριθμού (μειοψηφικού, σε κάθε περίπτωση) μετοχών της Finansbank. Προς το παρόν, η πρόταση αυτή αναμένεται ακόμα.
Το ίδιο ισχύει και με την περίπτωση της αιγυπτιακής θυγατρικής του ομίλου Τράπεζας Πειραιώς. Πριν από ένα εξάμηνο είχε βρεθεί στο παρά πέντε να την πουλήσει στη βρετανική Standart Chartered. Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, όμως, το deal χάλασε κι έκτοτε η Πειραιώς βρίσκεται προς αναζήτηση νέου αγοραστή.
Οι πληροφορίες λένε ότι σε μια short list που έχει δημιουργηθεί από την αρχή υπάρχουν τα ονόματα δύο–τριών ενδιαφερομένων για την περίπτωση. Το πιθανότερο είναι πως από αυτή θα προκύψει ο επόμενος αγοραστής ενδεχομένως και πριν από το τέλος του ερχόμενου καλοκαιριού, αν οι συνθήκες κριθούν ώριμες και το ενδιαφέρον σοβαρό.
Την ίδια ώρα, από τη Eurobank ανακοινώθηκε η πώληση πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της τουρκικής θυγατρικής της, της Tefken bank. Τα λεφτά που διασφαλίστηκαν από το συγκεκριμένο σχέδιο σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν αυτά της Polbank. Ωστόσο, ήταν μία ακόμα κεφαλαιακή «ένεση» στη μητρική.
Στην Εθνική πάλι, με την εξαίρεση της Finansbank, σχεδιάζουν έναν άλλο τρόπο για να αξιοποιήσουν τη μεγάλη παρουσία της στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Συγκεκριμένα, προχωρούν στη σύσταση μιας εταιρείας συμμετοχών (holding), στο χαρτοφυλάκιο της οποίας θα περάσουν όλες οι θυγατρικές τράπεζες του ομίλου στην ευρύτερη περιοχή.
Ο στόχος της διοίκησής του είναι να πουλήσει μετοχές τής εν λόγω εταιρείας σε τυχόν ενδιαφερομένους, οι οποίοι, αποκτώντας παρουσία στο μετοχικό της κεφάλαιο, ταυτόχρονα αποκτούν παρουσία σε όλο το «ξένο» δίκτυο της Εθνικής. Εννοείται ότι την προοπτική της αξιοποίησης των εκτός συνόρων περιουσιακών τους στοιχείων εξετάζουν οι διοικήσεις και των υπόλοιπων ελληνικών τραπεζικών ομίλων, αν και δεν είναι πολλοί ακόμα εκείνοι που έχουν σήμερα το συγκεκριμένο προνόμιο. Για την ακρίβεια, αν στη λίστα των τριών παραπάνω προστεθεί και η Alpha Bank, τότε ο κύκλος, ουσιαστικά, κλείνει.
Γιώργος Mαντέλας
kathimerini.gr